Cross-chain protokol güvenliği analizi: LayerZero örneği

Cross-chain protokolün güvenlik sorunları giderek daha fazla belirgin hale gelmekte ve Web3 ekosisteminin acil çözmesi gereken temel zorluklardan biri olmaktadır. Son yıllarda çeşitli kamu blok zincirlerinde meydana gelen güvenlik olaylarına bakıldığında, cross-chain protokollerinin neden olduğu kayıplar en üst sırada yer almakta ve önemi ile aciliyeti, hatta Ethereum genişleme çözümlerinden daha fazla önem arz etmektedir. Cross-chain birlikte çalışabilirlik, Web3 ağının içsel bir gereksinimidir, ancak halkın bu protokollerin güvenlik seviyelerini ayırt etmekte zorlanması, risklerin sürekli birikmesine neden olmaktadır.

LayerZero gibi bazı cross-chain çözümleri, tasarımları basit görünse de potansiyel güvenlik açıkları barındırmaktadır. Temel mimarisi, Relayer'ın zincirler arası iletişimi gerçekleştirmesi ve Oracle'ın denetim yapması üzerine kuruludur. Bu tasarım, geleneksel üçüncü zincir konsensüs doğrulamasını ortadan kaldırarak kullanıcılara "hızlı cross-chain" deneyimi sunmaktadır. Ancak, bu mimarinin en az iki sorunu bulunmaktadır:

1. Çoklu düğüm doğrulamasını tek bir Oracle doğrulamasına indirgemek, güvenlik katsayısını büyük ölçüde azaltmıştır.

2. Relayer ve Oracle'ın bağımsız olduğu varsayılmalıdır, ancak bu güven varsayımının uzun vadede sürdürülebilir olması zordur ve kripto doğallığından yoksundur.

"Süper hafif" cross-chain çözümü olarak LayerZero yalnızca mesaj iletiminden sorumludur, uygulama güvenliği konusunda sorumluluk taşımaz. Daha fazla katılımcının erişebilmesi için Relayer'ı açmak bile yukarıda belirtilen sorunları köklü bir şekilde çözmekte zorlanabilir. Güvenilir taraf sayısının artırılması merkeziyetsizleşme anlamına gelmez, aksine yeni sorunlar ortaya çıkarabilir.

Eğer LayerZero kullanan bir cross-chain token projesi düğüm yapılandırmalarını değiştirmeye izin veriyorsa, saldırgan kendi kontrolündeki düğümleri değiştirebilir ve istedikleri mesajları sahteleyebilir. Bu risk karmaşık senaryolarda daha da ciddi hale gelir. LayerZero'nun bu sorunu çözmesi zordur, güvenlik kazaları meydana geldiğinde sorumluluk büyük olasılıkla dış uygulamalara yüklenir.

Aslında, LayerZero, Layer1 ve Layer2 gibi ekosistem projelerine tutarlı bir güvenlik sunamaz. O, gerçek bir altyapıdan ziyade bir ara yazılım (Middleware) gibidir. SDK/API'sine erişim sağlayan geliştiricilerin güvenlik politikalarını kendilerinin tanımlamaları gerekmektedir.

Araştırma ekipleri, LayerZero'ya yönelik kritik bir güvenlik açığı bulunduğunu ve bu durumun kullanıcı fonlarının çalınmasına yol açabileceğini belirtti. Bu sorunlar, uygulama sahiplerine duyulan güven varsayımından ve aracıların tasarımındaki kusurlardan kaynaklanmaktadır.

Bitcoin beyaz kitabına geri dönersek, "Satoshi Konsensüsü"nün merkezinin güvenin ortadan kaldırılması (Trustless) ve merkeziyetsizlik (Decentralized) olduğunu görebiliriz. Ancak, LayerZero, Relayer, Oracle ve uygulama geliştiren geliştiricilere güven gerektiriyor ve tüm cross-chain süreci etkili bir dolandırıcılık kanıtı veya geçerlilik kanıtı eksik. Bu nedenle, LayerZero aslında "Satoshi Konsensüsü"nü karşılamıyor ve gerçek anlamda merkeziyetsiz ve güven gerektirmeyen bir sistem olarak adlandırılamaz.

Gerçekten merkeziyetsiz bir cross-chain protokolü oluşturmak hala birçok zorlukla karşı karşıya. Gelecekteki gelişim yönü, protokolün güvenliğini ve güvenilirliğini artırmak için sıfır bilgi kanıtı gibi ileri teknolojilerden yararlanmaya ihtiyaç duyabilir. Gerçekten merkeziyetsiz bir güvenlik sağlanmadan, cross-chain protokolü Web3 ekosisteminde hak ettiği rolü oynayamaz.