Beş Mayıs yaklaşırken, Uluslararası İşçi Bayramı zamanı geldi. Bu tatil, 1886 yılında Chicago işçilerinin 8 saatlik çalışma süresi için gerçekleştirdiği büyük grevden kaynaklanmaktadır.
Her zaman bu zamanlarda, kendilerini ekonomi uzmanı olarak tanıtan bazı kişiler iş yasalarının kaldırılmasını savunarak tamamen serbest istihdam sistemini öneriyorlar. Ancak, ekonomik teori ve görüşlerin genellikle taraflı bir renk taşıdığını kabul etmemiz gerekiyor. Bazı kişiler kendi görüşlerini gizlemeye çalışsalar da, konuştuklarında veya makale yazdıklarında, görüşleri istemeden de olsa ortaya çıkacaktır.
Bu sözde ekonomistlerin çoğu aslında işverenlerin bakış açısından konuşuyor. Lu Xun'un sözleriyle, onlara "kapitalistlerin yetersiz köpekleri" denebilir.
Sayın Lu Xun, bir noktaya parmak basarak şöyle demiştir: "Her köpek, bir kapitalist tarafından besleniyor olsa bile, aslında tüm kapitalistlere aittir. Bu yüzden, tüm zenginlerle karşılaştığında uysal, tüm fakirlerle karşılaştığında havlar. Kimin efendisi olduğunu bilmez, bu da onun tüm zenginlerle karşılaştığında uysal olmasının sebebidir; bu, tüm kapitalistlere ait olduğunun kanıtıdır. Hiç kimse tarafından beslenmese, açlıkla zayıflasa, yaban köpeğine dönüşse bile, yine de tüm zenginlerle karşılaştığında uysal, tüm fakirlerle karşılaştığında havlar; ama bu durumda, kimin efendisi olduğunu daha da anlamaz."
Dikkate değer olan, bazı insanların 5 günlük 8 saatlik çalışma düzeninin ticaret savaşına hatta sıcak savaşa yol açacağına inanmasıdır; bu argüman tamamen yanlıştır. Tam tersine, aşırı mesai ve aşırı üretim, kapitalistleri yurt dışında pazar arayışına zorlayan sebeptir ve bu da 17. ile 19. yüzyıl arasındaki küresel sömürge savaşlarının nedenlerinden biridir.
İnsanın üretim faaliyetleri basitçe üç aşamaya ayrılabilir:
Birinci aşama, sadece bireysel temel ihtiyaçları karşılamak için kendi kendine yeterli olmaktır, başkalarıyla rekabet etmemektir.
İkinci aşama, başkalarının ihtiyaçlarını karşılamak için üretim yapmak ve piyasa talebine yanıt vermek için üretim ölçeğini genişletmektir.
Üçüncü aşama, gerçek talebi umursamadan kâr için üretim yapmaktır; yalnızca kâr elde edildikçe kapasiteyi sürekli olarak genişletmektir.
Bu süreçte düşünmemiz gereken üç soru var:
Bir, kar amacıyla üretim yapmak kaçınılmaz olarak aşırı arz yaratır.
İkincisi, finansal kredi üretim fazlasını hızlandıracaktır.
Üçüncüsü, aşırı üretim, ticaret çatışmalarının, savaşların ve emperyalizmin kaynağıdır.
Üçüncü aşama aslında "kapitalizmin üretim tarzı"dır. Bu modelde, kapitalistler sıcak fırsatları kovalayan spekülatörler gibi, nerede büyük kâr varsa oraya akın ederler.
Sonuç olarak, piyasada bolca aşırı ürün bulunmakta ve sonunda çoğu sıfıra düşmektedir.
Bu şekilde kâr amacıyla üretim yapmak, popüler konuları takip eden spekülatif davranışlarla birebir örtüşmektedir. Yüzeyde hızlı zenginlik getirebilir gibi görünse de, aslında aşırı arz nedeniyle hızla değer kaybeder.
Kapitalist üretim tarzının olumsuz sonucu, modern ekonominin genel olarak kabul ettiği aşırı üretim sorunudur; yani satılamayan ürünler üretilmesi, nihayetinde zarara yol açar.
Dikkat edilmesi gereken noktalar, ikinci aşama ile üçüncü aşama arasındaki temel farkın "insanlar için" mi yoksa "para için" mi olduğudur.
İkinci aşamadan önce, üretim hala insan merkezliydi.
Üç aşama başladığında, üretim para merkezli hale geldi.
Bu, ünlü bir felsefi sorunu ortaya çıkarır: İnsan gerçekten bir amaç mı yoksa bir araç mı?
Kapitalist üretim tarzının cevabı nettir: İnsan, kâr elde etmenin aracıdır.
Böylece, para insanların ihtiyaçlarını karşılayan bir araç olmaktan çıkıp, insanların efendisi haline geldi.
İnsanlar, para değerinin artış aracı haline geldi, sığır ve at haline geldi.
İnsanların inek ve at gibi olması, aslında gerçek inek ve atlardan daha aşağıdadır. Sonuçta, gerçek inekler ve atlar kendi yiyecek ve barınakları için para harcamak zorunda değillerdir; oysa çalışan insanlar yaşam masraflarını kendileri karşılamak zorundadır ve patron için daha fazla kar yaratmak için sürekli çalışmak zorundadırlar.
Kapitalistlerin en korktuğu şey, işçilerin artık çalışmamalarıdır. Çünkü herkes çalışmayı bıraktığında, onlara kâr yaratan kimse kalmaz.
Bu nedenle, herkes mali özgürlüğe ulaşırsa, kim hala köle gibi çalışmayı isteyecek?
Bu nedenle, herkesin kapitalist gibi çalışmadan kazanabileceği, kârla yaşayabileceği finansal özgürlüğü yaymak, muhtemelen bir zeka tuzağıdır ve bir hasat etme yöntemidir.
Sana zengin olmanın yollarını öğretmek aslında seni zengin etmek için değil, öğreticinin kendisinin zengin olmasını sağlamak içindir.
Bu gerçek mantıktır.
Daha mantıklı bir finansal özgürlük mantığı, on yıllık bir çalışma ile bir ömür boyu özgürlük kazanmak olabilir.
Belki de üretkenliğin artmasıyla, gelecekte sadece bir yıllık emekle bir ömür boyu özgürlük elde edilebilir?
O halde, mevcut tarihsel aşamada, sıradan işçiler zorlukları nasıl aşabilir?
Aslında daha derinlemesine bakmanız yeterli.
Dünya bir döngüdür.
Senden kapitalistler tarafından sömürülen şeyleri, başka bir yoldan geri alabilirsin.
Kapitalistler ve kapitalist üretim mantığını sürekli olarak anlatmamın sebebi, okuyucu dostlara daha yüksek bir düzey ve boyuttan sorunlara bakmalarını hatırlatmaktır.
Eğer kapitalistler ne kadar zeki olursa olsunlar sadece trendleri takip ediyorlarsa, o zaman senin akıllı birisi olarak bu tür olumsuz rekabetten nasıl faydalanacağını anlaman gerekir.
İçinde rekabet etmek mi?
Eğer mutlak bir avantajın varsa, tabii ki yapabilirsin. Ama sonuçlarını üstlenmeye hazır olmalısın.
Ya da büyük bir yatırımcıysanız, o zaman piyasaya girmek, başkalarını biçmek içindir.
Ama ya sen sadece sıradan bir insansan?
Bulduğum cevap, aşırı üretim, aşırı ihracat ve sermaye çılgınlığının doğuştan gelen zayıflıklarını kullanarak, nispeten en kıt varlığı sağlam bir şekilde tutmaktır.
Bunun için bir cümle özetledim: Tüm kalan fonları en kıt varlıkları satın almak için kullanın.
Varlık dağılımını iyi yapın, 1 Mayıs'ta rahat edin.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Beş Mayıs Emek Bayramı: Kapitalist üretim mantığını anlamak, sıradan insanların zenginlik yükselişini çözmek
Beş Mayıs yaklaşırken, Uluslararası İşçi Bayramı zamanı geldi. Bu tatil, 1886 yılında Chicago işçilerinin 8 saatlik çalışma süresi için gerçekleştirdiği büyük grevden kaynaklanmaktadır.
Her zaman bu zamanlarda, kendilerini ekonomi uzmanı olarak tanıtan bazı kişiler iş yasalarının kaldırılmasını savunarak tamamen serbest istihdam sistemini öneriyorlar. Ancak, ekonomik teori ve görüşlerin genellikle taraflı bir renk taşıdığını kabul etmemiz gerekiyor. Bazı kişiler kendi görüşlerini gizlemeye çalışsalar da, konuştuklarında veya makale yazdıklarında, görüşleri istemeden de olsa ortaya çıkacaktır.
Bu sözde ekonomistlerin çoğu aslında işverenlerin bakış açısından konuşuyor. Lu Xun'un sözleriyle, onlara "kapitalistlerin yetersiz köpekleri" denebilir.
Sayın Lu Xun, bir noktaya parmak basarak şöyle demiştir: "Her köpek, bir kapitalist tarafından besleniyor olsa bile, aslında tüm kapitalistlere aittir. Bu yüzden, tüm zenginlerle karşılaştığında uysal, tüm fakirlerle karşılaştığında havlar. Kimin efendisi olduğunu bilmez, bu da onun tüm zenginlerle karşılaştığında uysal olmasının sebebidir; bu, tüm kapitalistlere ait olduğunun kanıtıdır. Hiç kimse tarafından beslenmese, açlıkla zayıflasa, yaban köpeğine dönüşse bile, yine de tüm zenginlerle karşılaştığında uysal, tüm fakirlerle karşılaştığında havlar; ama bu durumda, kimin efendisi olduğunu daha da anlamaz."
Dikkate değer olan, bazı insanların 5 günlük 8 saatlik çalışma düzeninin ticaret savaşına hatta sıcak savaşa yol açacağına inanmasıdır; bu argüman tamamen yanlıştır. Tam tersine, aşırı mesai ve aşırı üretim, kapitalistleri yurt dışında pazar arayışına zorlayan sebeptir ve bu da 17. ile 19. yüzyıl arasındaki küresel sömürge savaşlarının nedenlerinden biridir.
İnsanın üretim faaliyetleri basitçe üç aşamaya ayrılabilir:
Birinci aşama, sadece bireysel temel ihtiyaçları karşılamak için kendi kendine yeterli olmaktır, başkalarıyla rekabet etmemektir.
İkinci aşama, başkalarının ihtiyaçlarını karşılamak için üretim yapmak ve piyasa talebine yanıt vermek için üretim ölçeğini genişletmektir.
Üçüncü aşama, gerçek talebi umursamadan kâr için üretim yapmaktır; yalnızca kâr elde edildikçe kapasiteyi sürekli olarak genişletmektir.
Bu süreçte düşünmemiz gereken üç soru var:
Bir, kar amacıyla üretim yapmak kaçınılmaz olarak aşırı arz yaratır.
İkincisi, finansal kredi üretim fazlasını hızlandıracaktır.
Üçüncüsü, aşırı üretim, ticaret çatışmalarının, savaşların ve emperyalizmin kaynağıdır.
Üçüncü aşama aslında "kapitalizmin üretim tarzı"dır. Bu modelde, kapitalistler sıcak fırsatları kovalayan spekülatörler gibi, nerede büyük kâr varsa oraya akın ederler.
Sonuç olarak, piyasada bolca aşırı ürün bulunmakta ve sonunda çoğu sıfıra düşmektedir.
Bu şekilde kâr amacıyla üretim yapmak, popüler konuları takip eden spekülatif davranışlarla birebir örtüşmektedir. Yüzeyde hızlı zenginlik getirebilir gibi görünse de, aslında aşırı arz nedeniyle hızla değer kaybeder.
Kapitalist üretim tarzının olumsuz sonucu, modern ekonominin genel olarak kabul ettiği aşırı üretim sorunudur; yani satılamayan ürünler üretilmesi, nihayetinde zarara yol açar.
Dikkat edilmesi gereken noktalar, ikinci aşama ile üçüncü aşama arasındaki temel farkın "insanlar için" mi yoksa "para için" mi olduğudur.
İkinci aşamadan önce, üretim hala insan merkezliydi.
Üç aşama başladığında, üretim para merkezli hale geldi.
Bu, ünlü bir felsefi sorunu ortaya çıkarır: İnsan gerçekten bir amaç mı yoksa bir araç mı?
Kapitalist üretim tarzının cevabı nettir: İnsan, kâr elde etmenin aracıdır.
Böylece, para insanların ihtiyaçlarını karşılayan bir araç olmaktan çıkıp, insanların efendisi haline geldi.
İnsanlar, para değerinin artış aracı haline geldi, sığır ve at haline geldi.
İnsanların inek ve at gibi olması, aslında gerçek inek ve atlardan daha aşağıdadır. Sonuçta, gerçek inekler ve atlar kendi yiyecek ve barınakları için para harcamak zorunda değillerdir; oysa çalışan insanlar yaşam masraflarını kendileri karşılamak zorundadır ve patron için daha fazla kar yaratmak için sürekli çalışmak zorundadırlar.
Kapitalistlerin en korktuğu şey, işçilerin artık çalışmamalarıdır. Çünkü herkes çalışmayı bıraktığında, onlara kâr yaratan kimse kalmaz.
Bu nedenle, herkes mali özgürlüğe ulaşırsa, kim hala köle gibi çalışmayı isteyecek?
Bu nedenle, herkesin kapitalist gibi çalışmadan kazanabileceği, kârla yaşayabileceği finansal özgürlüğü yaymak, muhtemelen bir zeka tuzağıdır ve bir hasat etme yöntemidir.
Sana zengin olmanın yollarını öğretmek aslında seni zengin etmek için değil, öğreticinin kendisinin zengin olmasını sağlamak içindir.
Bu gerçek mantıktır.
Daha mantıklı bir finansal özgürlük mantığı, on yıllık bir çalışma ile bir ömür boyu özgürlük kazanmak olabilir.
Belki de üretkenliğin artmasıyla, gelecekte sadece bir yıllık emekle bir ömür boyu özgürlük elde edilebilir?
O halde, mevcut tarihsel aşamada, sıradan işçiler zorlukları nasıl aşabilir?
Aslında daha derinlemesine bakmanız yeterli.
Dünya bir döngüdür.
Senden kapitalistler tarafından sömürülen şeyleri, başka bir yoldan geri alabilirsin.
Kapitalistler ve kapitalist üretim mantığını sürekli olarak anlatmamın sebebi, okuyucu dostlara daha yüksek bir düzey ve boyuttan sorunlara bakmalarını hatırlatmaktır.
Eğer kapitalistler ne kadar zeki olursa olsunlar sadece trendleri takip ediyorlarsa, o zaman senin akıllı birisi olarak bu tür olumsuz rekabetten nasıl faydalanacağını anlaman gerekir.
İçinde rekabet etmek mi?
Eğer mutlak bir avantajın varsa, tabii ki yapabilirsin. Ama sonuçlarını üstlenmeye hazır olmalısın.
Ya da büyük bir yatırımcıysanız, o zaman piyasaya girmek, başkalarını biçmek içindir.
Ama ya sen sadece sıradan bir insansan?
Bulduğum cevap, aşırı üretim, aşırı ihracat ve sermaye çılgınlığının doğuştan gelen zayıflıklarını kullanarak, nispeten en kıt varlığı sağlam bir şekilde tutmaktır.
Bunun için bir cümle özetledim: Tüm kalan fonları en kıt varlıkları satın almak için kullanın.
Varlık dağılımını iyi yapın, 1 Mayıs'ta rahat edin.