Aslında Web3 çevresindeki insanlar, Web2'ye kıyasla gerçekten çok daha saf.
Herkes bir araya geldiğinde, dedikodu yapmak, piyasa hakkında konuşmak, yeni projeleri tartışmak dışında bir şey yapmaz, bilgi açıktır ve karşılıklı bir etkileşim vardır. Bazıları "dokunma" arıyor olsa da, genellikle biri istemekte diğeri de kabul etmektedir, bu da Web2'deki "pazarlanmış görünümlerden" çok daha temizdir.
Geçmişteki girişimcilik deneyimlerimi düşündüğümde, birçok sahne hâlâ aklıma geldiğinde beni heyecanlandırıyor. Özellikle o bir olay, hâlâ unutamıyorum.
O zaman düğün organizasyonu şirketi kuruyordum ve birçok düğün tarzı otelle iş birliği yapmam gerekiyordu. Şirketimiz, yerel olarak çok popüler olan bir düğün salonu ile bir yıllık bir sözleşme imzaladı çünkü otel iş ortağının tavsiyesiyle oldu. İlk başta iş birliğine başladığımızda, otelin sahibi sürekli benimle "iş birliği planını görüşmek" için iletişime geçiyordu, başkalarını göndersem bile kabul etmiyordu, benimle konuşması gerektiğini söylüyordu.
İlk iki buluşma oldukça resmi geçti, üçüncü buluşmada beni bir "hükümet liderleri akşam yemeği"ne davet etti, orada 20'den fazla yerel bürokrasi içindeki orta ve üst düzey yöneticilerin olacağını söyledi, tanışmamı sağladı ve özellikle şunu hatırlattı: alkol içmeliyim.
Ben genellikle alkol almam, ama o oyunun kaynakları çok önemli görünüyor, bu yüzden zorla gittim, ama yanımda bir erkek asistan çağırdım, her ihtimale karşı yemek salonunun kapısında beni beklemesi için.
O gece otel sahibi benimle her masaya gidip kadeh kaldırdı, 20'den fazla yönetici, her birine bir küçük kadeh, ben de ardı ardına içtim, epeyce fazla içtim. Yemekten sonra onlar lobi de devam edip eğlenirken, ben otel sahibi, eşi ve iki müdürle ayrı bir odaya gittik. Patron, karısının önünde çok nazik ve düşünceliydi, masada tüm görgü kurallarına uyuyordu. Ama ben alkol toleransımın düşük olduğunu biliyordum, bilincim hala yerindeydi ama giderek bulanıklaşıyordum, iyi ki asistanım zamanında geldi, ayrıca patronun eşi de oradaydı, o gece güvenli bir şekilde eve döndüm.
İki gün sonra, otelin sahibi tekrar beni çağırdı ve iş konuşmak istediğini söyledi. Ofisine girdiğimde atmosferin tuhaf olduğunu hemen hissettim, masanın üzerinde içki ve yiyecekler vardı, ayrıca hafif sarhoş bir kadın PR uzmanı da oradaydı, sahibinin yanında otelin genel müdürü vardı.
O gün çok içmedim ama yine de birkaç kadeh rakı ısmarladılar. O kadın PR çalışanı, tanıdığım bir iş ortağının çalışanıydı, benim içki limitimi bildiği için birçok kadeh benim için içti. O biraz sarhoş ama durumu biraz bulanık, bu süre zarfında bana gizlice bir şey söyledi: "Bu gece beni kesinlikle geri götürmelisin." Muhtemelen durumunu biliyordu ve benim ayık kalmam için birçok içkiyi engelledi. Sonunda, bu gece dönmememi söylediler ve bize otelin en iyi başkanlık süitini ayarladılar, herkesin bir odası olacak.
O an kafam çok açıktı: Bu otel onların, ‘herkesin kendi odası’ dedikleri sadece bir bahane, istedikleri zaman içeri girmeleri için kapıya bile vurmalarına gerek yok. O kızın durumuna baktım, onun burada kalmasına izin veremeyeceğimi biliyordum. Ne olursa olsun gitmemiz gerektiğini söyledim, ‘bizi geri götürün’ dediler ama ben bir bakışta anladım ki, aslında geri götürmek istemiyorlar, devam etmek istiyorlar.
Şans eseri, o gece bizim şirkette çalışanlar otelde alan düzenlemesi yapacaklardı, ancak çeşitli bahanelerle zorla dışarı çıkarıldılar. Yarın yeniden düzenlemeye gelmelerini söylediler. Çalışanlar ayrılırken bana mesaj attılar, ben hemen anladım ki, alanı boşaltmak istiyorlar. Onlara gitmemelerini söyledim ve otelin kapısında her ne olursa olsun beni beklemelerini istedim.
Tahminen akşam 11 civarında, benim zorlamamla (o anda suratımı asmıştım) o kızla birlikte nihayet otelden çıktık, ama otelin iki sahibi de arkamızdan geldi ve bizi zorla "eve göndermek" istediler. Ben, çalışanların arabasının bizi almasını ısrarla söyledim, onu araca bindirdim, çalışanı ön koltuğa oturttum, ben ve o arka koltukta oturduk. Sonuç olarak, otel sahibi ısrarla arkamızdan geldi, yer kısıtlıydı, bir diğeri araca binemedi.
Arabada, o kız ortada oturuyordu, ben ve otel müdürü iki yanına oturduk. Otel müdürü, çeşitli bahanelerle o kızla yakınlaşmaya başladı, omuzlarını okşayıp, dudaklarını öptü. Kız sürekli bana gözyaşı dökerken, ona sarhoşmuş gibi davranıyordu, hiç itiraz etmedi. Gerçekten sarhoş olduğunu sanmıyorum, sadece rol yapıyordu, bunu biliyorum. O işin onun için ne kadar önemli olduğunu bilmiyordu. Ben de onun neden böyle davrandığını anlayamıyordum. O an, onun sabrını anlayamasam da, onu güvenli bir şekilde evine götürmek için elimden geleni yaptım.
Eve geldiklerinde, patron inmekte ısrar etti, ben de çalışanları arabanın gitmesini sağlamak için zorladım. Onu tutarak arabadan fırladım ve evine bıraktım. O, bana sarılarak ağladı. Durumu çok daha netleşti, o gün zarar etmemiş olsam da, gerçekten çok üzgünüm.
İronik bir şekilde, bir önceki akşam bu patron hâlâ "karısından korkan, karısını şımartan" örnek bir koca olarak, yemek masasında başı eğik oturuyordu. Belki de o gün, benim içki dayanıklılığımı gördüler, kötü niyetle içki içirmeye karar verdiler, akıllarından ise bir sorun çıkarsa "sarhoşken cinsellik" diye geçirebiliriz diye düşündüler.
Şimdi geriye dönüp baktığımda, alkol toleransımın düşük olmasından dolayı her zaman temkinli olduğuma seviniyorum, çok dikkatli olduğuma seviniyorum. O gece yalnız olsaydım, sonuç farklı mı olurdu?
Buna karşılık, şu anda Web3 çevresi gerçekten çok daha "temiz". Evet, "tacizciler" ve "aşırı kötü insanlar" de var, ama en azından bunlar gönüllü olarak, açık bir şekilde "konsensüs" sağlanarak gerçekleşiyor. Web2'deki birçok sözde "işbirliği" ise aslında saygın bir dış görünümün ardındaki gizli kurallardır.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Aslında Web3 çevresindeki insanlar, Web2'ye kıyasla gerçekten çok daha saf.
Herkes bir araya geldiğinde, dedikodu yapmak, piyasa hakkında konuşmak, yeni projeleri tartışmak dışında bir şey yapmaz, bilgi açıktır ve karşılıklı bir etkileşim vardır. Bazıları "dokunma" arıyor olsa da, genellikle biri istemekte diğeri de kabul etmektedir, bu da Web2'deki "pazarlanmış görünümlerden" çok daha temizdir.
Geçmişteki girişimcilik deneyimlerimi düşündüğümde, birçok sahne hâlâ aklıma geldiğinde beni heyecanlandırıyor. Özellikle o bir olay, hâlâ unutamıyorum.
O zaman düğün organizasyonu şirketi kuruyordum ve birçok düğün tarzı otelle iş birliği yapmam gerekiyordu. Şirketimiz, yerel olarak çok popüler olan bir düğün salonu ile bir yıllık bir sözleşme imzaladı çünkü otel iş ortağının tavsiyesiyle oldu. İlk başta iş birliğine başladığımızda, otelin sahibi sürekli benimle "iş birliği planını görüşmek" için iletişime geçiyordu, başkalarını göndersem bile kabul etmiyordu, benimle konuşması gerektiğini söylüyordu.
İlk iki buluşma oldukça resmi geçti, üçüncü buluşmada beni bir "hükümet liderleri akşam yemeği"ne davet etti, orada 20'den fazla yerel bürokrasi içindeki orta ve üst düzey yöneticilerin olacağını söyledi, tanışmamı sağladı ve özellikle şunu hatırlattı: alkol içmeliyim.
Ben genellikle alkol almam, ama o oyunun kaynakları çok önemli görünüyor, bu yüzden zorla gittim, ama yanımda bir erkek asistan çağırdım, her ihtimale karşı yemek salonunun kapısında beni beklemesi için.
O gece otel sahibi benimle her masaya gidip kadeh kaldırdı, 20'den fazla yönetici, her birine bir küçük kadeh, ben de ardı ardına içtim, epeyce fazla içtim. Yemekten sonra onlar lobi de devam edip eğlenirken, ben otel sahibi, eşi ve iki müdürle ayrı bir odaya gittik. Patron, karısının önünde çok nazik ve düşünceliydi, masada tüm görgü kurallarına uyuyordu. Ama ben alkol toleransımın düşük olduğunu biliyordum, bilincim hala yerindeydi ama giderek bulanıklaşıyordum, iyi ki asistanım zamanında geldi, ayrıca patronun eşi de oradaydı, o gece güvenli bir şekilde eve döndüm.
İki gün sonra, otelin sahibi tekrar beni çağırdı ve iş konuşmak istediğini söyledi. Ofisine girdiğimde atmosferin tuhaf olduğunu hemen hissettim, masanın üzerinde içki ve yiyecekler vardı, ayrıca hafif sarhoş bir kadın PR uzmanı da oradaydı, sahibinin yanında otelin genel müdürü vardı.
O gün çok içmedim ama yine de birkaç kadeh rakı ısmarladılar. O kadın PR çalışanı, tanıdığım bir iş ortağının çalışanıydı, benim içki limitimi bildiği için birçok kadeh benim için içti. O biraz sarhoş ama durumu biraz bulanık, bu süre zarfında bana gizlice bir şey söyledi: "Bu gece beni kesinlikle geri götürmelisin." Muhtemelen durumunu biliyordu ve benim ayık kalmam için birçok içkiyi engelledi. Sonunda, bu gece dönmememi söylediler ve bize otelin en iyi başkanlık süitini ayarladılar, herkesin bir odası olacak.
O an kafam çok açıktı: Bu otel onların, ‘herkesin kendi odası’ dedikleri sadece bir bahane, istedikleri zaman içeri girmeleri için kapıya bile vurmalarına gerek yok. O kızın durumuna baktım, onun burada kalmasına izin veremeyeceğimi biliyordum. Ne olursa olsun gitmemiz gerektiğini söyledim, ‘bizi geri götürün’ dediler ama ben bir bakışta anladım ki, aslında geri götürmek istemiyorlar, devam etmek istiyorlar.
Şans eseri, o gece bizim şirkette çalışanlar otelde alan düzenlemesi yapacaklardı, ancak çeşitli bahanelerle zorla dışarı çıkarıldılar. Yarın yeniden düzenlemeye gelmelerini söylediler. Çalışanlar ayrılırken bana mesaj attılar, ben hemen anladım ki, alanı boşaltmak istiyorlar. Onlara gitmemelerini söyledim ve otelin kapısında her ne olursa olsun beni beklemelerini istedim.
Tahminen akşam 11 civarında, benim zorlamamla (o anda suratımı asmıştım) o kızla birlikte nihayet otelden çıktık, ama otelin iki sahibi de arkamızdan geldi ve bizi zorla "eve göndermek" istediler. Ben, çalışanların arabasının bizi almasını ısrarla söyledim, onu araca bindirdim, çalışanı ön koltuğa oturttum, ben ve o arka koltukta oturduk. Sonuç olarak, otel sahibi ısrarla arkamızdan geldi, yer kısıtlıydı, bir diğeri araca binemedi.
Arabada, o kız ortada oturuyordu, ben ve otel müdürü iki yanına oturduk. Otel müdürü, çeşitli bahanelerle o kızla yakınlaşmaya başladı, omuzlarını okşayıp, dudaklarını öptü. Kız sürekli bana gözyaşı dökerken, ona sarhoşmuş gibi davranıyordu, hiç itiraz etmedi. Gerçekten sarhoş olduğunu sanmıyorum, sadece rol yapıyordu, bunu biliyorum. O işin onun için ne kadar önemli olduğunu bilmiyordu. Ben de onun neden böyle davrandığını anlayamıyordum. O an, onun sabrını anlayamasam da, onu güvenli bir şekilde evine götürmek için elimden geleni yaptım.
Eve geldiklerinde, patron inmekte ısrar etti, ben de çalışanları arabanın gitmesini sağlamak için zorladım. Onu tutarak arabadan fırladım ve evine bıraktım. O, bana sarılarak ağladı. Durumu çok daha netleşti, o gün zarar etmemiş olsam da, gerçekten çok üzgünüm.
İronik bir şekilde, bir önceki akşam bu patron hâlâ "karısından korkan, karısını şımartan" örnek bir koca olarak, yemek masasında başı eğik oturuyordu. Belki de o gün, benim içki dayanıklılığımı gördüler, kötü niyetle içki içirmeye karar verdiler, akıllarından ise bir sorun çıkarsa "sarhoşken cinsellik" diye geçirebiliriz diye düşündüler.
Şimdi geriye dönüp baktığımda, alkol toleransımın düşük olmasından dolayı her zaman temkinli olduğuma seviniyorum, çok dikkatli olduğuma seviniyorum. O gece yalnız olsaydım, sonuç farklı mı olurdu?
Buna karşılık, şu anda Web3 çevresi gerçekten çok daha "temiz". Evet, "tacizciler" ve "aşırı kötü insanlar" de var, ama en azından bunlar gönüllü olarak, açık bir şekilde "konsensüs" sağlanarak gerçekleşiyor. Web2'deki birçok sözde "işbirliği" ise aslında saygın bir dış görünümün ardındaki gizli kurallardır.