şifreleme varlıkları Özel Anahtar kontrolü Neden hala yasal onay gerektiriyor?

Yazar: Zhang Feng

Son yıllarda, kripto varlıkların yaygınlaşmasıyla birlikte, kendi kendine saklama (yani kişilerin dijital varlıkları yönetmek için özel anahtarları bağımsız olarak kontrol etmesi) mali özerkliği sağlamak için önemli bir yol haline geldi. Gold Finance'in haberine göre, Beyaz Saray'ın yayımladığı en son dijital varlık raporu, bireylerin dijital varlıklarını kendi kendine saklama hakkını açıkça desteklemekte ve Kongre'ye bu hakkı onaylamak için yasama önerisinde bulunmayı önermektedir. Raporda ayrıca, kripto karıştırıcılar, gizlilik coin'leri ve sıfır bilgi kanıtları gibi gizliliği artıran teknolojilerin kullanıcıların yasal haklarını korumakla birlikte, yasadışı failler tarafından kara para aklama faaliyetlerinde kötüye kullanılabileceği kabul edilmektedir. Tornado Cash davasına örnek olarak, federal savcılar bu gizlilik protokolünün on yıllarca süren kara para aklama faaliyetlerinde kullanıldığı iddiasında bulunurken, kurucu Roman Storm, yalnızca açık kaynak kodunu yayımladığını ve kullanıcıların protokolü nasıl kullanacağını kontrol etmediğini savunmuştur.

Bu rapor geniş bir tartışma başlattı. Birçok kişi sorguluyor: Kripto varlıkların özü “özel anahtar kontrolü temsil ederken”, neden yasalara kendi kendini yönetme hakkını onaylatmaya ihtiyaç duyuluyor? Gelin bunu tartışalım.

1. Özel Anahtar Kontrolü ve Yasal Onay ile Kendi Kendine Saklama Haklarının Temel Farkı

Kripto varlıkların teknik temeli blok zinciri ve kriptografidir. Özel anahtar, varlıklara erişim ve transfer için tek bir belge olarak, esasen bir teknik aracın kontrol hakkını temsil eder. Özel anahtara sahip olmak, gerçekte varlık üzerinde tasarruf yetkisine sahip olmayı ifade eder, ancak bu kontrolün hukuki anlamda hakla eşdeğer olup olmadığı daha fazla analiz edilmelidir.

Gerçek Durum vs. Hukuki Durum. Özel anahtar kontrolü, varlık sahipliğini teknik yollarla gerçekleştiren bir gerçek durumdur. Örneğin, bir kişi Bitcoin özel anahtarına sahipse, üçüncü bir tarafın müdahalesine gerek kalmadan bağımsız olarak işlem yapabilir. Ancak, bu gerçek kontrol otomatik olarak hukuki tanınma kazanmaz. Hukuki durum, hak sahipliği, koruma kapsamı ve tazminat yollarını açıkça belirlemek için yazılı hukuk veya içtihat yoluyla sağlanmalıdır. Örneğin, geleneksel mülkiyette, taşınmazın sahipliğinin tescil sistemi ile onaylanması gerekir; benzer şekilde, kripto varlıkların kendi kendine saklama hakları hukuken tanınmadıkça, kontrolü yalnızca teknik düzeyde kalır ve kurumsal bir güvenceye sahip olmaz.

Yasal Onay. Özel anahtar kontrolü tarafsız bir niteliğe sahiptir: hem yasal işlemler için kullanılabilir hem de yasadışı faaliyetlerle (örneğin, kara para aklama veya hacker hırsızlığı) ilişkilendirilebilir. Yasal olarak kendi kendine saklama haklarının onaylanması, yasal mülkiyet ile yasadışı davranışları ayırmayı amaçlar ve iyi niyetli sahiplerine meşruiyet sağlar. Örneğin, eğer yasalar kendi kendine saklama haklarını net bir şekilde onaylıyorsa, birey özel anahtarın kaybolması veya çalınması durumunda yasal hak talebinde bulunabilir; aksi takdirde, eğer yasalar bunu onaylamıyorsa, varlık mülkiyeti tartışmalara maruz kalabilir ve hatta tamamıyla yasadışı olarak değerlendirilebilir.

Özel Koruma. Özel anahtar kontrolü, teknik olarak başkalarının erişimini dışlayabilse de, daha karmaşık ihlal durumlarıyla başa çıkamaz. Örneğin, bir üçüncü tarafın dolandırıcılık, zorlayıcı yöntemler veya teknik açıklar yoluyla özel anahtarı elde etmesi durumunda, sadece teknik yöntemlerle kayıpların geri alınması zordur. Yasal olarak tanınan kendi kendine yönetim hakkı, başkalarının ihlalini yasaklama, yasadışı varlık transferlerini geri alma ve yargı veya idari makamların müdahalesini talep etme hakkı gibi özel koruma sağlar. Bu tür bir koruma, mülkiyet hukukundaki “özel mülkiyet” kavramına benzer ve teknik kontrolle ikame edilemez.

Hukuki Çare. Özel anahtar kontrolü, hukuki destek eksikliği durumunda, bir anlaşmazlıkta haklarını koruma zorluğuna yol açabilir. Örneğin, kendi kendine saklanan varlıklar yasadışı bir şekilde transfer edildiğinde, mağdurlar yasal süreçlere dayanmak zorundadır; eğer yasalar kendi kendine saklama haklarını tanımıyorsa, mahkemeler dayanacak bir zemin bulamayabilir ve hatta meşruiyetini reddedebilir. Aksine, yasa onayı, hukuki çareler için bir dayanak sağlayabilir; bu, ihlal eden tarafın varlıklarının dondurulması, geri verilmesi veya tazminat gibi işlemleri içerebilir. Beyaz Saray raporu, bu hukuki boşluğu doldurmak için Kongre'nin yasama yapmasını önermektedir.

İki, yasal olarak doğrulanmamış kendi kendine saklama hakkının olası etkileri

Eğer kendi kendine yönetim hakları uzun süre hukuki gri alanda kalırsa, yalnızca bireysel haklar zarar görebilir, aynı zamanda teknolojik yenilik ve pazar gelişimini de engelleyebilir.

Hakların korunmaması durumunda yasal destek alınamayabilir. Kripto varlıkların merkeziyetsiz özellikleri, bunları geleneksel finans sistemiyle gergin bir ilişkiye sokmaktadır. Birçok yargı alanında, dijital varlıkların tanımı hakkında hukuki belirsizlikler mevcuttur; kendi kendine saklama, “resmi olmayan” veya “korumasız” bir eylem olarak değerlendirilebilir. Örneğin, bazı ülkelerde, mahkemeler özel anahtarlarla ilgili davaları incelerken, “hukuki dayanak eksikliği” gerekçesiyle yardım sağlamayı reddedebilir. Hatta, bazı düzenleyici kuruluşlar kendi kendine saklamayı yasa dışı mali faaliyetlerle ilişkilendirerek, iyi niyetli sahiplerin mülklerinin dondurulması veya geri alınması riskiyle karşı karşıya kalmasına neden olabilir. Hukukun tanıdığı eksiklik, özünde özel anahtar kontrolünün güvenliğini zayıflatmaktadır.

Hukuk, kripto varlık haklarının kullanımını etkileyen yasalar bile çıkarabilir. Hükümetler, finansal istikrarı korumak veya yasadışı faaliyetlerle mücadele etmek amacıyla, kendi kendine saklama ile ilgili kısıtlayıcı yasalar çıkarabilir. Örneğin, bazı ülkeler gizlilik coin'lerini yasaklamayı veya özel anahtarların belirli kurumlara yedeklenmesini talep etmeyi önermektedir. Bu tür politikalar piyasa düzenlemeyi amaçlasa da, bireylerin mülkiyet haklarına aşırı müdahalede bulunabilir. Eğer yasalar kendi kendine saklama hakkını net bir şekilde tanımlamıyorsa, bireyler bu tür düzenleyici önlemlere karşı koyamayabilir. Beyaz Saray raporunun Kongre'ye yasama önerisinde bulunmasının nedeni, düzenleme hedeflerini korurken kamu gücünün özel alana aşırı müdahalesini engellemektir.

Piyasa Güveni ve Kurumsal Risk. Hukuki belirsizlik, piyasa katılımını baskılar. Kurumsal yatırımcılar ve bireysel kullanıcılar, haklarının korunamayacağı endişesiyle kendi kendine saklamaktan kaçınabilir ve merkezi platformlara güvenmek zorunda kalabilir; ancak bu, FTX iflas olayının tekrarına yol açabilir - kullanıcı varlıklarının kötüye kullanılması veya kaybedilmesi. Hukukun kendi kendine saklama haklarını tanıması, piyasanın kripto teknolojisine olan güvenini artırabilir ve merkeziyetsiz finansın sağlıklı gelişimini teşvik edebilir.

Üç, kendi kendine saklama hakkının tanınması mutlak özgürlük anlamına gelmez

Vurgulanması gereken, yasal olarak kendi kendine saklama hakkının tanınmasının, bireylere sınırsız bir özgürlük vermek anlamına gelmediğidir. Herhangi bir hakkın kullanımı, başkalarının haklarına ve kamu yararına zarar vermemek şartına bağlıdır.

Hakların kötüye kullanılmasını yasaklayın. Kendine ait varlıkların hakları, kara para aklama, terörizmin finansmanı gibi yasalara tabi olmalıdır. Örneğin, bireyler kripto varlıkları kullanarak yasa dışı işlemler yaptıklarında, kolluk kuvvetleri hala ilgili yasalar ve teknik araçlar kullanarak varlıkları kısıtlama, dondurma veya geri alma yetkisine sahiptir. Yasa, kendine ait varlıklar üzerindeki hakları tanırken, yasal ve yasa dışı davranışları ayırt etmek için bir standart sağlar, yasadışılara koruma sağlamaz.

Kamu yararının dengelenmesi. Hükümet, finansal istikrarı, vergi adaletini veya ulusal güvenliği sağlamak amacıyla kendi kendine saklama üzerinde makul düzenlemeler yapma hakkına sahiptir. Örneğin, büyük tutardaki işlemlerin bildirilmesini veya adli soruşturmalara yardımcı olmayı talep edebilir. Beyaz Saray raporu da dijital varlık yeniliğinin “sorumlulukla” gerçekleşmesi gerektiğini vurgulamış, kendi kendine saklama hakkının hukuki olarak tanınmasının özünün bireysel özgürlük ile kamu yararı arasında bir denge arayışında olduğunu belirtmiştir.

Teknoloji ve hukukun iş birliği. Kripto varlıkların geleceği, teknoloji ve düzenlemelerin ortak evrimine bağlıdır. Özel anahtar kontrolü, merkeziyetsiz bir teknik temel sağlarken, hukukun onayı ise toplumsal bir uzlaşı çerçevesinde bir düzen oluşturur. İkisi birbirini tamamlar, ancak “teknolojinin güçlendirilmesi” ile "hakların korunması"nın birliğini sağlamak mümkündür.

Kripto varlıkların özel anahtar kontrolü elbette teknolojik bir devrimin ifadesidir, ancak yalnızca teknolojiyle mülkiyet, hukuki yardım ve kamu yararı dengesi gibi karmaşık sorunların çözülemeyeceği gerçeği ortadadır. Beyaz Saray raporu, kendi kendine saklama haklarını desteklemekte ve yasaların bunu onaylaması çağrısında bulunmakta; bu, teknolojik gerçeklerin hukuki bir duruma dönüşmesi gerektiğini anlamaktadır, böylece gerçek mülkiyet haklarının korunması sağlanabilir. Dijital çağda, hukuk, teknolojik yenilikten eksik kalmamalı, aksine uyumlu bir kurumsal çerçeve inşa etmelidir - bu çerçeve, bireylerin dijital varlıklar üzerindeki özerkliğini korurken, aynı zamanda bu özerkliğin toplumun genel yararına uygun bir şekilde kullanılmasını sağlamalıdır. Ancak bu şekilde, kripto varlıklar teknolojik bir deneyimden olgun bir ekonomik altyapıya geçebilir.