Jefferson, önümüzdeki birkaç on yılı şekillendirecek kritik bir soru soruyor: Yeni teknolojiler, son zamanlarda sıkıştığımız yerin ötesine gerçekten üretkenlik büyümesini itebilir mi?

Sadece yeni araçlara sahip olmakla ilgili değil. Gerçek test? Bu yeniliklerin, bizi son zamanlardaki durgun eğilimden çıkaracak ölçülebilir ve sürdürülebilir kazançlara dönüşüp dönüşmediği. Blockchain, yapay zeka, otomasyon—tüm bu popüler terimlerden bahsediyoruz. Ama gerçekten fayda sağlıyorlar mı?

Tarihsel olarak, teknoloji devrimlerinin verimlilik istatistiklerinde ortaya çıkması zaman aldı. "Verimlilik paradoksu" bir gecede çözülmedi. Bu nedenle Jefferson'un çerçevesi mantıklı: bu uzun bir oyun, üç aylık rapor hikayesi değil.

Bahisler yüksek. Eğer verimlilik anlamlı bir şekilde hızlanırsa, dönüştürülmüş ekonomiler, yeni zenginlik dağılımı kalıpları ve potansiyel olarak tamamen farklı bir finansal manzara ile karşı karşıya kalacağız. Peki ya hızlanmazsa? Belki de devrimi abartıyor olabiliriz.

Bu denklemin içine merkeziyetsiz teknolojinin nasıl dahil olduğunu izlemeye değer.