O akşam hesap bakiyesine baktım - 597 dolar, küfrettim.

Pazarın suçu yok, suç kendimde.

Üç ay önce kripto paralarla tanıştığımda, tam anlamıyla bir kumarbaz mentalitesindeydim: 2000 liralık sermayeyi zorla 8000 liraya çıkardım, o zaman bu paranın kolay kazanıldığını düşündüm. %50 kazanç mı? Az! Asla pozisyon kapatmadım, biraz daha beklersem kesinlikle iki katına çıkacağını düşündüm. Sonuç olarak, piyasa bir düzeltme yaşadı, karlarım gittiği yetmiyormuş gibi, ana sermayem de neredeyse tükendi, geriye sadece bu kadar para kaldı - tam olarak yarım ay kira ödemek için yeterli. Maaş gününe daha 10 gün var, hatta noodle almak için bile hesap yapmam gerekiyor.

Şimdi düşündüğümde, o zamanlar yeni başlayanların düşebileceği tüm tuzaklara düştüm:

Tam depo kaldıraçla sert oynayıp, her dalgalanmayı yakalayabileceğini sanıyordu; yatay hareket ederken sık sık pozisyon açıyor, komisyon ücretleri kayıptan daha fazla ödendi; kazandığında şişiyor, kaybettiğinde panikliyor, tamamen K çizgisi tarafından yönlendiriliyor.

Toplulukta her gün biri kazanç ekran görüntülerini paylaşıyor, bu beni heyecanlandırıyor. Para yatır, işlem aç, likiditeye düş, tekrar yatır - hesap neredeyse sıfıra inene kadar süren bir kısır döngü.

Dönüm noktası, eski K ile tanıştığım zaman gerçekleşti.

Bu sektördeki deneyimli kişi bana herhangi bir teknik gösterge anlatmadı, sadece çok can acıtıcı bir şey söyledi: "600 doları koruyamıyorsan, sana 60.000 de verseler hepsini kaybedeceksin - sana eksik olan ana para değil, disiplin."

Beni üç kural koymaya zorladı. O zamanlar bu kısıtlama gibi geliyordu, şimdi bakınca bu üç demir kural ticaret kariyerimi kurtardı.