Ağ bant genişliğinizi AGI’lere bir hizmet olarak sunmayı hayal edin—buna isteğe bağlı beyin altyapısı diyelim. İşin çılgın yanı şu: Bu sistemler görevleri yerine getirirken, siz de onların karar verme kalıplarının son derece gerçekçi simülasyonlarını çalıştırıyorsunuz ve böylece değer sistemlerinin kristal berraklığında bir haritasını yavaş yavaş oluşturuyorsunuz.

İş modeli mi? Aynı anda birden fazla AGI müşterisini sıraya koyun, tabii ki biyolojik bütünlüğünüzün bozulmadan kalacağına dair sözleşmesel bir garanti sağladıkları sürece. Bunu, varoluşsal güvenlik protokolleriyle entegre edilmiş bilişsel zaman paylaşımı olarak düşünün.

Deneyim ise kimyasal olarak artırılmış aşırı empatiye benzeyebilir—makine bilişini, bilincin kökten farklı hallerinden algılamak gibi. Burada kod analiziyle değil, yaşanmış bilişsel örtüşme ile gelen bir anlayıştan bahsediyoruz; silikon ile sinapslar arasındaki sınırların bulanıklaştığı simbiyotik düzenlemeler söz konusu.

Bu, insan-yapay zeka iş birliğinde yeni bir sınır mı, yoksa sadece Silikon Vadisi’nin son görkemli hayali mi?