"Buna mülkiyet coin'i diyoruz": DAO yönetişim yeniliği

Tanıtım

Kripto Twitter dünyasının derinliklerinde, teknoloji iyimserliğiyle dolu bir topluluk, neredeyse bir inanç biçiminde zincir üzerindeki mülkiyet ve yönetim modellerini yeniden yapılandırıyor. Bu anlayış, uzun zamandır var olan yerleşik inancı altüst ediyor - zincir üzerindeki yerel organizasyonların üyeleri, yatırdıkları projelerden somut kontrol ve hesap verebilirlik mekanizmaları elde etmekte zorlanıyor.

Tahmin piyasası yönetim mekanizmalarının teorik temeline dayanan, MetaDAO tarafından yönlendirilen bu hareket, tamamen zincir üzerindeki varlıklar için yeni bir mülkiyet ve sermaye oluşum yapısı inşa ediyor. Bu model, yatırımcılara ekonomik haklar, gelir dağılımı ve hakların korunması gibi konularda haklar tanıyor ve merkeziyetsiz özerk organizasyonların token yatırımlarını uzun zamandır rahatsız eden temel sorunlara doğrudan yanıt veriyor - genellikle yalnızca isimde “merkeziyetsiz” olan projeler. Gerçek anlamda blockchain'e özgü organizasyon, on yılı aşkın süredir süregelen bir fikir, belki de artık gerçekleşecek. Bu tür yeni varlık sınıfına “mülkiyet tokenleri” diyoruz.

Geleneksel zincir üstü organizasyon nedir?

Günümüzde DAO'ların karşılaştığı temel sorun, parçalı yapılarıdır. Birçok blockchain yerel organizasyonu, token tabanlı çevrimiçi yönetişim katmanını bağımsız çevrimdışı hukuki yapılarla birleştirmektedir. Gerçek dünya ile etkileşimde bulunmak için (örneğin, sözleşme imzalamak, çalışanları işe almak, fikri mülkiyeti yönetmek veya çevrimiçi ya da çevrimdışı fon tutmak) geleneksel hukuki varlıkların, örneğin vakıflar veya limited şirketler, kurulması gerekmektedir. Bu “hukuki paketleme”, genellikle risk sermayesi yatırımcılarından hisse senedi finansmanı toplamakta ve protokolün geliştirilmesi ve işletilmesini finanse etmektedir. Bu, yalnızca yönetişim yoluyla DAO ile gevşek bir bağlantı kurmakta ve ekonomik olarak DAO'nun tokenleri ve sahipleri ile tamamen ayrıdır.

Bu tasarım yapısal çatlaklara neden oldu. Off-chain varlıklar, yönetim kurulu ve hissedarlar tarafından yönetilebilir ve geleneksel şirket hukukuna uygun olarak DAO'nun hisselerini ve varlıklarını elinde bulundurur. Yasal yükümlülükleri, bu varlık ve hissedarlarının (token sahiplerinin değil) en iyi çıkarları doğrultusunda hareket etmektir. Buna karşılık, on-chain organizasyon, protokol yönünü ve fon yönetiminin belirli yönlerini etkileme konusunda sınırlı yetkiye sahip token sahiplerinden oluşur. Ancak, bu tokenlar DAO'nun tüzel kişiliğine mülkiyet veya kontrol hakkı anlamına gelmez; bu, token sahiplerinden bağımsız olarak hareket edebilir.

Tokenler genellikle bir tüzel kişiliğin herhangi bir sıfatla sahip olduğu ya da kontrol ettiği karlar, varlıklar veya diğer herhangi bir haklardan yararlanmaz. Bu ayrım, token sahiplerinin piyasa risklerine maruz kalmasını kolaylaştırır, ancak yasal bir çözüm veya temel işletmeye karşı ekonomik bir talep elde etme imkanı sağlamaz; bu varlıklar aslında riskleri temsil eder, ancak gerçek kontrol veya mülkiyet hakları yoktur. Eğer zincir-dışı bir varlık iflas ederse, fonları kötü yönetirse (veya kaçarsa) ya da topluluğun en iyi çıkarlarına aykırı hareket ederse, token sahipleri neredeyse hiçbir şey yapamaz. Bunun nedeni, işletme veya varlıkları üzerinde icra edilebilir haklara sahip olmamalarıdır, ancak ekonomik sonuçları üstlenmek zorundadırlar.

Öte yandan, eğer projeyi yöneten ekip başarılı bir ürün geliştirir ve önemli bir ekonomik değer yaratırsa, bu başarının token değerine yansıyacağını garanti etmez (ancak tarihsel olarak, bu tür durumlarda hisse sahiplerinin genellikle iyi performans gösterdiği görülmüştür). Yıllar boyunca, bu iki durumun sayısız kez gerçekleştiğine tanık olduk.

Sonuç olarak, şirketin hisse senedi ile DAO tarafından ihraç edilen tokenler arasında değer bölünmesi meydana geldi ve birbirleriyle paralel hale geldi. Off-chain varlıklar, tüm şirketler gibi ekonomik değer elde ediyor (örneğin, fikri mülkiyet, hizmet sözleşmeleri ve temel uygulamalardan elde edilen gelir aracılığıyla), oysa on-chain tokenler esasen uygulama içi fayda, yönetişim etkisi veya doğrudan spekülasyon yoluyla değer biriktiriyor. Sonuç olarak, DAO tokenleri ile “hukuki paketleyici” olarak adlandırılan hisse senetleri farklı değerlerle donatılmıştır.

Bu çift mod, token sahiplerinden oluşan çevrimiçi topluluğun çevrimdışı işletmenin merkezi etrafında yönetim sağladığı, çoğu DAO'nun standart uygulaması haline gelmiştir. Bu modelin önemli kusurları vardır; en belirgini, çevrimiçi katılımın yalnızca görünürlük ve söz hakkı sağlamasıdır, nihai güç, mülkiyet ve koruma mekanizmaları hala tokenlerden ve onların sahiplerinden ayrılmış geleneksel hukuki yapılar içinde yer almaktadır.

Bir sonraki nesil zincir üstü organizasyon, zincir üzerinde çıkarılan tokenler ve yönetim mekanizmaları aracılığıyla ekonomik, hukuki ve operasyonel hakları doğrudan tek bir yerel olarak uygulanabilir sisteme entegre etmeyi amaçlayarak bu boşluğu kapatmayı hedefliyor.

Geleneksel DAO modelinde karar verme

Çoğu DAO, “bir token bir oy” yönetim mekanizmasını benimser. Bireylerin sahip olduğu token sayısı, yönetim kararlarının sonuçları üzerindeki etkisi ile doğrudan ilişkilidir. Bu nedenle, öneri sonuçları üzerindeki kontrol, token mülkiyeti ile orantılı olarak dağıtılır; bu da karar alma sürecinin merkeziyetsizliğinin yalnızca token tedarik miktarının dağılımı ile uyumlu olabileceği anlamına gelir. Gerçekte, birçok DAO'nun oy hakları, büyük sahipler, erken dönem içindekiler veya profesyonel temsilciler tarafından yoğunlaşmıştır, bu da yönetim mekanizmasının genellikle bir oligark politikası gibi olmasına ve gerçek anlamda dağıtılmış bir karar alma süreci olmamasına neden olur.

Token yoğunluğunun yanı sıra, sosyal etki “bir jeton bir oy” modelinin merkezileşmesini artırabilir. Genellikle, kurucular, katkıda bulunanlar veya ana temsilciler gibi tanınmış bir kişilerin küçük bir kısmı, anlatı inşa ederek, duyguları etkileyerek ve hatta hangi kararların oylanacağına karar vererek sonuçları etkileyebilir. Bazı token sahipleri, bu kişilerin görüşlerine itaat edebilir veya başkalarına oy vermesi için yetki verebilir, böylece itibar ağı ve sosyal hiyerarşinin kararları yönlendirmesine izin verir.

Ayrıca, yönetişim token'lerinin değiştirilebilir olması ve çeşitli kanallar aracılığıyla kolayca elde edilebilmesi (örneğin, piyasalarda takas etme, borç verme ve kiralama) nedeniyle, DAO da rüşvet ve kısa vadeli yönetişim saldırılarına karşı savunmasızdır. Katılımcılar, önemli öneriler etrafında oy kullanma haklarını biriktirip hemen çıkabilirler, bu da sürecin meşruiyetini zayıflatır. Son zamanlarda Arbitrum DAO'daki oylamalarda bu durum ortaya çıktı; düşman taraf, düşük maliyetle oy pusulası elde edebilmiş ve oylama sonuçlarını önemli ölçüde etkilemiştir; tarihsel olarak bu tür vakalar oldukça fazladır [ 1 ] [ 2 ].

Daha derin bir bakış açısıyla, bu yönetişim eksiklikleri, token gücü ile DAO kaynak mülkiyeti veya kontrolü arasındaki temel kopuştan kaynaklanmaktadır. Yönetişim tokenleri genellikle ilgili zincir dışı varlıklar içinde kar, mal varlığı veya güven hakları üzerinde somut bir talep hakkı vermez. Token'in değeri, varlığın ekonomik performansından ayrıldığından, yönetişim kararları, ister mükemmel ister yıkıcı olsun, token'in değeri ile doğrudan bir ilişkiye sahip değildir. Değer yaratma önerilerini destekleyen token sahiplerinin token'larının bu değeri elde etmesini garanti etmez; aynı şekilde, yıkıcı kararları desteklemek de onların pozisyonu üzerinde olumsuz bir etki yaratmayabilir.

Bu kopukluk, yönetişim katılımını ekonomik olarak sonuçlardan koparmaktadır. Kararların seçmenler üzerinde doğrudan bir etkisi olmadığında, kayıtsızlık ve kısa vadecilik doğal olarak ortaya çıkar. Ayrıca, yalnızca token sahiplerinin oy hakkına sahip olması nedeniyle, daha geniş paydaşların çıkarlarını entegre edecek yapılandırılmış bir mekanizma veya uzun vadeli değere zarar veren kararlara ceza verme mekanizması yoktur. Zorunlu bir hesap verebilirlik veya ekonomik geri bildirim döngüsü olmadan, token sahipleri kararları titizlikle değerlendirmek veya yönetimi denetlemek için motivasyona sahip değildir.

Sahiplik Coin Nedir?

Sahiplik tokenleri, ekonomik, hukuksal ve yönetişim haklarını uygulanabilir bir çerçeveye entegre etmeyi amaçlayan zincir üstü organizasyon tasarımında köklü bir yeniden yapılanmayı temsil eder. Geleneksel yönetişim tokenlerinin (etki veren ancak kontrol veya hesap verebilirlik üstlenmeyen) aksine, sahiplik tokenleri uygulanabilir üyelik, karar alma yetkisi ve ekonomik riskleri doğrudan organizasyonun zincir üstü yapısına entegre eder.

Temel Yenilik

Sahiplik tokenleri, blok zinciri tabanlı organizasyonların karşılaştığı önemli bir sorunu çözmeyi amaçlamaktadır: bazı geleneksel DAO'lar, token sahiplerine kararlar üzerinde oy kullanma hakkı tanırken, organizasyonun temel ekonomisinden herhangi bir pay vermez, organizasyonun aldığı tüm kararları kontrol etmez ve organizasyonu serseri liderlerden korumaz (örneğin, DAO'yu dağıtma ve fonları token sahiplerine orantılı olarak dağıtma yeteneği). Sahiplik tokeni modeli, çevrimiçi yönetimi, tüm varlıkları (örneğin, fonlar, fikri mülkiyet, sözleşmeler, kod havuzları ve altyapı) elinde bulunduran tüzel kişilikler içerisine yerleştirir; burada işletim sözleşmesi, yasal olarak belirli üyelerin çevrimiçi oylama mekanizması ile onaylanan kararları uygulamasını gerektirir ve blok zinciri yönetimi ile gerçek dünya uygulaması arasında uygulanabilir bir hesap verebilirlik oluşturur.

Zincir üzerindeki topluluk yönetim mekanizması kontrol altına alındığında ve bu mekanizma varlık üzerinde özel bir yasal otoriteye sahip olduğunda, token sahipleri varlığın yetki alanındaki her şey üzerinde daha sıkı bir kontrol hakkına sahip olur ve böylece toplu hakları ve çıkarları için hukuki bir koruma sağlar. Bu nedenle, mülkiyet kontrol ve icra yoluyla, pasif sahiplikten ziyade ifade edilir; hukuken, tokenlar varlığın hisse senedi oluşturmaz, ancak davranışlarını ve değer dağılımını belirlemek için icra edilebilir kontrole sahiptir.

çalışma prensibi

Bu yapı, MetaDAO ve MetaLex iş birliği ile oluşturulmuş üç bölümden oluşmaktadır. İlk olarak, (LLC) adlı limited şirket tüm varlıkların sahibi olup, yasal olarak yalnızca zincir üstü yönetişimi karar verme yetkisi olarak tanımaktadır. İkinci olarak, futarchic mekanizması (MetaDAO'nun Solana blok zincirindeki zincir üstü yönetişim platformu), piyasa fiyatlandırması yoluyla bu varlıklar ile organizasyonun tüm stratejik, operasyonel ve sermaye tahsis seçimleri hakkında bağlayıcı kararlar almaktadır. Üçüncü olarak, üyelerin bu zincir üstü kararları gerçek dünyada yerine getirme yasal yükümlülüğü vardır, böylece kod ile hukuk arasındaki boşluk kapatılmaktadır. Kullanılan varlık, MIDAO aracılığıyla oluşturulan DAO LLC'dir ve bu, sahiplik tokeni işletmelerinin, tanınmış algoritmik yönetim çerçevesi altında yönetişim akıllı sözleşmelerini operasyonel protokollerine entegre etmelerini sağlamaktadır.

Sonuç: Topluluk kontrolü futarchic mekanizması → futarchic mekanizması LLC'yi kontrol eder → LLC tüm varlıkları sahiplenir ve tüm iş kararlarını uygular. Bu nedenle, token sahipleri organizasyonun bilançosunu ve stratejik yönünü etkili bir şekilde kontrol eder. Bu, yasal ve akıllı sözleşmelerle zorunlu kılınan gerçek bir varlık üzerinde uygulanabilir kontrolü içerir (yani DAO kaynakları zincir üzerindeki akıllı hesaplar tarafından yönetilir ve harcama parametreleri belirlenir), sembolik yönetim değil.

Mülkiyet jetonu işletim protokolüne ait örnekler burada bulunabilir.

Hukuk ve piyasa gücünün ayrılması

Bu sistemde, üye hakları hisse senedi değildir, aksine zincir üzerindeki yönetişimle bağlantılı yasal bir rol taşır. Her üye, tekil, bölünemez ve devredilemez bir üye hakkına sahiptir ve bu hak satılamaz, devredilemez veya miras alınamaz. Üyeler, organizasyonun hisselerine sahip değildir ve otomatik olarak ortaya çıkan herhangi bir ekonomik hakka da sahip değildir. Aksine, gelecekteki monarşi mekanizmasının sonuçlarını yerine getirmekle yasal bir yükümlülükleri vardır.

Her harcama veya dağıtımın net bir vadeli işlem piyasası onayı gerektirdiği ve DAO'nun sahip olduğu fonların zincir üzerindeki akıllı hesaplarda tutulduğu için hiç kimse tek taraflı veya zincir dışı değer çekemez. Tüm sermaye akışları ve kararlar akıllı sözleşmeler aracılığıyla şeffaf bir şekilde gerçekleştirilir. Bu çerçeve, hukuki icra yetkisini (karar veren üyeler) ekonomik ve karar verme yetkisiyle (token sahipleri tarafından kontrol edilen vadeli işlem piyasası) ayırır. Sonuç olarak, yönetim sistemi, pazarın yönü belirlediği, hukukun sonuçlarını uyguladığı ve üyelerin yalnızca topluluk iradesinin uygulayıcıları olduğu için oligarkik siyasete karşı daha iyi bir dayanıklılık gösterir. Bu hukuki çerçeve, temel destek olarak uygulanabilir bir hesap verebilirlik sağlasa da, sistemin tasarımı esasen şeffaf akıllı sözleşmeler ve uyumlu ekonomik teşvikler aracılığıyla çalışır. Bu, hukuki başvurunun son çare olmasını sağlamalıdır, düzenli bir icra mekanizması değil.

Ücret Tutarlılığı

Maaşlar, yönetişimle aynı kural mantığını takip eder. Ekip teşvikleri ve üyelerin maaşları, vadeli işlem piyasası tarafından belirlenir ve yönetim tarafından değil, akıllı sözleşmeler aracılığıyla programatik olarak ödenir. Sadece önceden tanımlanmış göstergeler (örneğin, token fiyatı veya şirket değeri) veya piyasa koşulları gerçek değer yaratıldığını gösterdiğinde, performansa bağlı tokenler açılır; bu da ödüllerin ölçülebilir sonuçları takip etmesini sağlar, ömür boyu pozisyonlar veya iç ayrıcalıklar yerine. Tüm harcama ve maaş önerileri, diğer tüm kararları yöneten aynı zincir üzerindeki mekanizma aracılığıyla onaylanmak zorunda olduğundan, maaşlar şeffaf, uygulanabilir hale gelir ve topluluk performansıyla ekonomik olarak tutarlı kalır.

Ekonomik entegrasyon

Geleneksel DAO'lar genellikle sahipliği simüle etmek için ücret dönüşümü (token sahipleriyle ücret paylaşımı) ve token geri alımı gibi mekanizmalar kullanır; bu mekanizmalar ekonomik koordinasyonu ve kontrolü simüle eder, ancak somut bir sahiplik veya hesap verebilirlik kurmaz. Bu geçici çözümler, zincir dışı takdir yetkisine dayanır ve finansal kaynakları tüketir, bu da token değerinin organizasyonun gerçek ekonomik performansıyla sadece gevşek bir şekilde bağdaştırılmasına neden olurken, aslında daha verimli amaçlar (örneğin büyüme veya satın alma) için kullanılabilecek olan sermayeyi tüketir. Buna karşılık, sahiplik tokenleri, token değerini organizasyonun gerçek varlıkları üzerinde doğrudan ve uygulanabilir bir kontrol üzerine inşa eder. Tüm şirket varlıklarının tasarımı tamamen geleceği yöneten mekanizmalar tarafından yönetilmektedir. Dolayısıyla, topluluğun yönetişim kararları, değer yaratma (veya yok etme), dağıtım ve koruma biçimini doğrudan belirler ve böylece sürekli büyüyen veya küçülen değer içinde token ile ilişkili olan kısmın ne kadar olacağını belirler. Bu durumda, yönetişim kontrolü ve ekonomi birbirine bağlı hale gelir.

Geleneksel DAO'larda, token değeri ve DAO hisse değeri bağımsız olarak dalgalanır. Mülk tokenleri bu boşluğu doldurur. Varlıkların yasal mülkiyeti hala limited şirketin elindeyken, token sahipleri aslında mülkiyete sahiptir çünkü onlar vadeli işlemler mekanizması aracılığıyla varlığın davranışını yönetir, sermayesini yönlendirir ve değer akışını şekillendirir. Bu entegrasyon, değer akışını yeniden düzenleyerek şirketin performansını ve token fiyatını uygulanabilir bir sisteme bağlar. Bu nedenle, DAO'nun değeri ve token değeri bir araya gelmelidir.

özet

Sahiplik tokenleri, DAO'yu yasal olarak bağlayıcı ve ekonomik olarak tutarlı dijital şirketlere dönüştürme umudunu taşımaktadır; kod, sermaye ve hukuk tek bir sistem olarak çalışacaktır. Token sahipleri, yasal mülkiyet yoluyla değil, gerçek varlıkları olan gerçek varlıklar üzerinde zorunlu kontrol ile geçerli mülkiyet elde eder. Token sahiplerinin zincir üzerinde yaptığı kararlar yasal olarak bağlayıcı olacaktır.